Zdjęcie, które przedstawiamy naszym Czytelnikom, to ostatnie, jakie wysłali za życia uwiecznieni na nim dwaj młodzi oficerowie Wojska Polskiego w roku 1940. Są to nauczyciele szopienickiej szkoły podstawowej – dziś nr 42 im. Józefy Kantorówny – panowie Rudolf Wojaczek i Wilhelm Blacha. Żyli i pracowali w Szopienicach przed drugą wojną światową, a kiedy ta wybuchła, zostali powołani do wojska. Młodzi, pełni radości i zapału – tak zachowała ich w pamięci moja Mama, do której wysłali to zdjęcie z wiadomością, gdzie przebywają. A potem zapanowała cisza. Zdjęcie przechowane zostało w albumie, podobnie jak pamięć o nich. Przez długie lata ta pamięć trwała w ciszy, bo przecież słowa „Katyń”, „Smoleńsk”, „Ostaszków” były zakazane. A oni tam właśnie zakończyli swoje życie. Długie lata jako bezimienni.
Kwiecień był kiedyś miesiącem pamięci. Przypominamy właśnie zapomnianych, a może nawet już teraz nieznanych. Ich uczniowie są już teraz „na górce szopienickiej”, znajomi zresztą też. I tak się złożyło, że szkole, w której obaj uczyli, patronuje pani Józefa Kantorówna – nauczycielka, harcerka, więźniarka obozu w Ravensbrück. O niej pamięć jest nadal żywa wśród szopieniczan. Wchodząc na cmentarz, mijamy jej mogiłę z harcerskim krzyżem. Wilhelm Blacha i Rudolf Wojaczek takich mogił nie mają. Dzielą je z tysiącami rozstrzelanych Polaków w Katyniu, Ostaszkowie, Miednoje. Trzeba zatem ocalić pamięć o nich i dlatego publikujemy to wspomnienie dla przyszłości. Prezentowane zdjęcie czekało na swoją chwilę. W roku 1992 wysłałam je w imieniu mojej Mamy, opisując jego historię, do Krakowa, aby tam znalazło swoje miejsce w dokumentacji historycznej. Moja Mama otrzymała piękny list z podziękowaniem za wiadomości i zdjęcie, które pozwoliły zidentyfikować ofiary zbrodni i umieścić je w publikacji, wydanej w kilka lat później. Zapamiętajmy zatem ich imiona i nazwiska, aby czas ich nie zatarł i niepamięć…
