Zygmunt Magner (ur. 3 grudnia 1937, zm. 5 lutego 2011 w Warszawie).
Uprawiał malarstwo, rysunek, grafikę artystyczną i użytkową. Profesor Wydziału Grafiki na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Znany przede wszystkim jako malarz neoekspresjonista, tworzący również również grafikę artystyczną i użytkową.
Jego ojciec pracował w hucie cynku, zginął w czasie działań wojennych. Matka, Helena musiała pracować zarobkowo po śmierci męża. W tym czasie istotną rolę w wychowaniu Zygmunta odegrali dziadkowie, szczególnie dziadek Chrośnik, który pomimo słabego wzroku dużo rysował z ukochanym wnukiem. W 1951 roku Magner zdał egzamin wstępny do Państwowego Liceum Technik Plastycznych w Katowicach. Atmosfera panująca w liceum sprzyjała rozwojowi początkującego artysty, aż do roku 1953, kiedy to zlikwidowano obrany przez Zygmunta profil. Magner przenosi się wówczas do Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Bielsku-Białej. Odkąd zamieszkał poza rodzinnym domem, sztuka stała się wszechobecna w jego życiu. W 1956 roku kończy naukę w liceum, uzyskując tytuł technika sztuk plastycznych w zakresie rzeźby w kamieniu. W tym samym roku rozpoczyna pracę zarobkową na Śląsku. W 1961 roku Zygmunt Magner rozpoczął studia na Wydziale Malarstwa i Grafiki warszawskiej ASP. Na trzecim roku studiów wybrał Wydział Grafiki jako specjalizację, na tym bowiem wydziale prowadził pracownię malarstwa i rysunku prof.Jerzy Tchórzewski, twórca, którego dokonania malarskie stanowiły dla Magnera wyznacznik sztuki absolutnej. Artysta miał szczęście obcować z plejadą wspaniałych osobowości twórczych w dziedzinie grafiki artystycznej, między innymi z: prof. Haliną Chrostowską, prof. J. Pakulskim, prof. H. Tomaszewskim, prof. J. M.Szancerem, prof. W. Zamecznikiem. W roku 1966, 17 września żeni się z Elżbietą Stryjczyk, koleżanką ze studiów. Magner otrzymuje dyplom z oceną bardzo dobrą i wyróżnieniem w zakresie projektowania graficznego (w pracowni prof. Juliana Pałki na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP). W 1970 roku, w Galerii Sztuki Współczesnej odbywa się jego pierwsza indywidualna wystawa malarstwa. W 1972 roku przyjmuje propozycję prof. Jerzego Tchórzewskiego i podejmuje pracę na stanowisku asystenta. W 1984 roku po zakończeniu przewodu habilitacyjnego na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP obejmuje stanowisko docenta. W 1985 roku rada Wydziału Grafiki powierza mu funkcję prodziekana do spraw studentów. W 1990 roku otrzymuje tytuł profesora sztuk plastycznych. W 1993 roku zostaje wybrany prorektorem uczelni. Funkcję tę pełni przez dwie kadencje. W 1998 roku Rada Wydziału Grafiki powierza Mu kierownictwo Pracowni Malarstwa dla studentów III-V roku. 30 września 2008 roku, po trzydziestu sześciu latach pracy dydaktycznej na Wydziale Grafiki ASP przechodzi na emeryturę. W latach 1970–2007 prace Artysty wystawiano 51 razy w galeriach w Polsce i wielu krajach na świecie.
Był laureatem w konkursach graficznych i malarskich, m.in.: Złoty Medal za grafikę na Festiwalu Sztuki w Warszawie, wyróżnienie – Biennale Sztuki w Koszycach (Czechosłowacja), I Nagroda i liczne wyróżnienia w konkursach na „Najpiękniejszą Książkę”, nagrody i wyróżnienia w konkursach „Grafiki Miesiąca” w Warszawie.
Przedstawiał swe prace na 25 wystawach indywidualnych w Polsce, Niemczech, Holandii oraz na ponad 200 wystawach zbiorowych polskiej sztuki w Polsce i wielu innych krajach Europy, Ameryki, Afryki i Azji.
Jego prace znajdują się w muzeum w Warszawie, Gdańsku, Przemyślu, Katowicach, Waszyngtonie, Lincoln w stanie Nebraska (USA).
