Edmund Leon Gryglewicz (ur. 1906 w Raciborzu, zm. 1971 w Katowicach) – lekarz medycyny pracy, związany z lecznictwem zawodowym w hutnictwie.
Urodził się 6 grudnia 1906 roku w Raciborzu. Jako piętnastolatek brał udział w trzecim powstaniu śląskim. Po 1922 roku jego rodzina zamieszkała w katowickim Dębie.
W roku 1934 uzyskał dyplom lekarski w Poznaniu, a w roku 1937 rozpoczął pracę w Szpitalu Hutniczym Spółki „Giesche” przy ul. Podgórnej w gminie Szopienice (obecnie ul. Janusza Korczaka 27). Objął tam stanowisko ordynatora Oddziału Chorób Wewnętrznych. Jednocześnie był lekarzem zakładowym w hutach Spółki „Giesche”.
W czerwcu 1946 roku obronił we Wrocławiu dysertację doktorską pod tytułem „Zagadnienie ołowicy w Zjednoczonych Zakładach Metali Nieżelaznych z punktu widzenia lekarza przemysłowego”.
Po II wojnie światowej nadal zajmował się medycyną pracy w szopienickich zakładach hutniczych (późniejszej Hucie Metali Nieżelaznych „Szopienice”).
Mieszkał oraz prowadził prywatną praktykę lekarską i aptekę przy ul. Podgórnej 4 (dziś obiekt przy ul. J. Korczaka 10). Sprawował funkcję ordynatora Oddziału Chorób Wewnętrznych i Zawodowych w Szpitalu Miejskim nr 7 (dawny przekształcony szpital hutniczy Spółki „Giesche”). W latach 50. XX wieku działał w Komisji Zdrowia Miejskiej Rady Narodowej w Szopienicach, a następnie Lekarskiej Rady Naukowej przy Centralnym Zarządzie Przemysłu Hutniczego w Katowicach. Dla pracowników szopienickich hut zorganizował pierwsze w województwie katowickim sanatorium dzienne. Przyczynił się także do powstania zakładowego laboratorium analityczno-toksykologicznego oraz Zakładu Leczniczo-Zapobiegawczego przy ul. Janusza Korczaka w roku 1960.
W latach 1966–1971 kierował działem konsultacyjnym Wojewódzkiej Przychodni Przemysłowej w Katowicach. Był autorem wielu artykułów w dziedzinie medycyny społecznej i medycyny pracy, dotyczących głównie ołowicy. Do swojej śmierci pracował na rzecz poprawy jakości i bezpieczeństwa pracy w hutnictwie. Promował również sport i rozwój fizyczny. Został odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł 6 sierpnia 1971 roku w Katowicach.
Uczniowie Edmunda Gryglewicza byli założycielami pierwszego w Polsce szpitalnego oddziału geriatrycznego. Jego imię nosi Fundacja „Pamięć i Pomoc”, założona w 1994 roku w Katowicach-Szopienicach (w nieistniejącym już Szpitalu Miejskim nr 5 im. Tytusa Hałubińskiego, wcześniej jako Szpital Miejski nr 7), która do dziś prowadzi działalność na rzecz opieki geriatrycznej (obecnie siedziba fundacji mieści się przy ul. ks. bpa Herberta Bednorza 19).
Rada Miasta Katowice uchwałą nr XXVII/566/16 z 29 czerwca 2016 roku nadała nazwę „Skwer Edmunda Gryglewicza” placowi, położonemu pomiędzy ulicami Morawa, Brynicy i Bednarską.
Szanowni Państwo,
moi Rodzice bardzo dobrze znali Dr Edmunda Gryglewicza. Pan Dr E. Gryglewicz był długoletnim klientem warsztatu samochodowego mojego tatusia. Był bardzo dobrym lekarzem i człowiekiem.
Znaliśmy również rodzinę Pana Dr. Pomagał naszej rodzinie w sprawach zdrowotnych.
Człowiek o dużej wiedzy medycznej, pomocny ludziom, prawdziwy lekarz.
Szkoda, że tacy ludzie odchodzą. Mam nawet obraz namalowany przez Dr Edmunda Gryglewicza,
który w ramach podziękowań podarował moim Rodzicom.